Data publikacji: 12.11.2025

Właściwość ogólna sądów wobec osób bezdomnych

Określenie sądu właściwego miejscowo w sprawach cywilnych wydaje się prostą kwestią – przepisy Kodeksu postępowania cywilnego (k.p.c.) przewidują bowiem, że punktem odniesienia jest miejsce zamieszkania pozwanego. Problem pojawia się jednak w przypadku osób w kryzysie bezdomności, które nie mają stałego adresu zamieszkania, a nierzadko również nie koncentrują swojej aktywności życiowej w jednej miejscowości.

W praktyce sądowej i doktrynie prawniczej wciąż brakuje spójnego i jednoznacznego podejścia do tej sytuacji. Tymczasem brak ustalenia sądu właściwego może prowadzić do realnego wykluczenia osób bezdomnych z możliwości korzystania z ochrony prawnej.

Dlaczego problem właściwości jest istotny?

Bezdomność nie tylko oznacza brak lokalu mieszkalnego – ma także poważne konsekwencje prawne. Wiele procedur administracyjnych i sądowych opiera się na adresie zamieszkania:

  • wezwania sądowe i pisma procesowe doręczane są na adres zamieszkania,
  • właściwość miejscowa sądów i urzędów opiera się na miejscu zamieszkania,
  • brak adresu uniemożliwia m.in. założenie sprawy cywilnej lub obronę w procesie.

Brak jasnych reguł prowadzi więc do sytuacji, w której osoby bezdomne stają się faktycznie wyłączone z obrotu prawnego, co stanowi element szerszego zjawiska wykluczenia społecznego.

Jak przepisy definiują miejsce zamieszkania?

Podstawą jest art. 25 Kodeksu cywilnego (k.c.):

📖 „Miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu.” – art. 25 k.c.

Z definicji wynika, że:

  • miejsce zamieszkania nie jest równoznaczne z adresem lokalu,
  • decyduje miejscowość, a nie numer mieszkania,
  • kluczowe są dwa elementy: faktyczne przebywanie i zamiar stałego pobytu.

Dlatego osoba w kryzysie bezdomności może mieć miejsce zamieszkania w rozumieniu prawa cywilnego, jeśli na stałe przebywa w jednej miejscowości – nawet w schronisku, noclegowni czy w przestrzeni publicznej.

Przykład 1

Pan Adam od kilku lat mieszka w schronisku w Rzeszowie. Nie posiada własnego lokalu, ale cała jego aktywność – kontakty z urzędami, korzystanie z pomocy społecznej, leczenie – skupia się w tym mieście. W takim przypadku jego miejscem zamieszkania jest Rzeszów, a właściwym sądem będzie sąd rejonowy dla tej miejscowości.

Co w sytuacji osób przemieszczających się?

Trudniejsza jest sytuacja osób, które nie są związane na stałe z jedną miejscowością i przemieszczają się między różnymi miastami. Wtedy miejsce zamieszkania w rozumieniu art. 25 k.c. nie jest możliwe do ustalenia.

Tutaj zastosowanie znajduje art. 28 k.p.c.:

📖 „Jeżeli pozwany nie ma w Polsce miejsca zamieszkania, ogólnie właściwym jest sąd miejsca jego pobytu, a jeżeli miejsca pobytu w Polsce nie da się ustalić – sąd miejsca ostatniego zamieszkania w Polsce.” – art. 28 k.p.c.

Choć przepis ten tradycyjnie stosowano wobec osób mieszkających za granicą, jego literalne brzmienie obejmuje także osoby w Polsce, które nie mają miejsca zamieszkania – czyli np. osoby bezdomne migrujące między miejscowościami.

Przykład 2

Pani Barbara od kilku miesięcy przemieszcza się między Krakowem, Katowicami i Wrocławiem. Nie przebywa w żadnym mieście dłużej niż kilka dni, nie jest też związana z żadnym miejscem na stałe. W takim przypadku sąd ustali właściwość miejscową zgodnie z art. 28 k.p.c., czyli według miejsca jej aktualnego pobytu – np. jeżeli w chwili wytoczenia powództwa przebywa we Wrocławiu, sprawa może być rozpoznana przez tamtejszy sąd.

Podsumowanie

✔ Osoba w kryzysie bezdomności może posiadać miejsce zamieszkania, jeśli stale przebywa w jednej miejscowości – nawet bez lokalu.
✔ Jeśli dana osoba nie jest związana na stałe z żadnym miastem, zastosowanie znajduje art. 28 k.p.c., a właściwy jest sąd miejsca jej bieżącego pobytu.
✔ Brak jasnej regulacji problemu w doktrynie i orzecznictwie utrudnia jednolite stosowanie prawa, ale wykładnia literalna i systemowa pozwala zapewnić osobom bezdomnym dostęp do sądu.
✔ Dzięki temu możliwe jest przeciwdziałanie prawnej formie wykluczenia społecznego.

Podstawa prawna

  • art. 25 – Kodeks cywilny
  • art. 27–30, art. 28 – Kodeks postępowania cywilnego

Tematy porad zawartych w poradniku

  • właściwość sądu a bezdomność
  • miejsce zamieszkania w prawie cywilnym
  • art. 28 k.p.c. osoby bezdomne

Przydatne linki urzędowe

Czy ta porada była dla Ciebie pomocna?

Zobacz również: