1. Strona główna
  2. Podatki, Rachunkowość, Kadry, ZUS, BHP, AML, Finanse i Ubezpieczenia, Dotacje, Sygnaliści
  3. Ograniczenia wynikające z natury stosunku zobowiązaniowego w umowach ubezpieczenia
Data publikacji: 06.12.2025

Ograniczenia wynikające z natury stosunku zobowiązaniowego w umowach ubezpieczenia

Zasada swobody umów (art. 353¹ Kodeksu cywilnego) daje stronom szerokie możliwości kształtowania treści zobowiązań, jednak nie jest ona nieograniczona. Jednym z mniej oczywistych, a często niedocenianych w praktyce, hamulców tej swobody jest ograniczenie wynikające z natury stosunku zobowiązaniowego.
Dla przedsiębiorców i osób zawierających umowy ubezpieczenia zrozumienie tej zasady jest kluczowe – jej naruszenie może oznaczać, że nawet starannie przygotowana umowa zostanie uznana za nieważną w całości lub w części.


Czym jest „natura stosunku zobowiązaniowego”?

Mówiąc prosto – to cechy charakterystyczne danego typu umowy lub zobowiązania, które wynikają z prawa i praktyki obrotu, a których nie można zmienić bez wypaczenia sensu całej relacji prawnej.

📚 Definicja językowa – „właściwość” (inaczej natura) to to, co jest charakterystyczne i odpowiednie dla danej rzeczy lub zjawiska. W prawie oznacza to elementy, które są nieodzowne dla określonego rodzaju zobowiązania.

⚖ Orzecznictwo Sądu Najwyższego – w uchwale pełnego składu z 28 kwietnia 1995 r. SN wskazał dwa sposoby rozumienia tej zasady:

  • Interpretacja szeroka – zakaz takiego zniekształcenia umowy typowej, które wykracza poza ramy znane i akceptowane przez system prawa, gdy brak podstaw do uznania jej za umowę mieszaną.
  • Interpretacja wąska – zakaz ustalania warunków, które w rozsądnej wykładni nie mieszczą się w ramach danego typu stosunku prawnego.

Jak ta zasada działa w umowach ubezpieczenia?

Umowa ubezpieczenia ma określony cel – ochronę ubezpieczającego poprzez zobowiązanie ubezpieczyciela do wypłaty świadczenia w razie zajścia wypadku ubezpieczeniowego.
Modyfikacje treści tej umowy są dopuszczalne, ale tylko tak długo, jak nie wypaczają jej istoty.

✔ Co jest dopuszczalne?

  • Ograniczenie odpowiedzialności ubezpieczyciela poprzez wskazanie katalogu zdarzeń objętych ochroną.
  • Zawężenie ochrony nawet do minimalnego zakresu – o ile nadal można mówić o świadczeniu ochronnym.
  • Umowy kapitałowe z elementem ubezpieczeniowym – SN (wyrok z 25.11.2020 r.) uznał, że element ochronny może być znikomy.

✖ Co jest niedopuszczalne?

  • Ustalenie świadczenia niższego niż suma wpłaconych składek w razie zajścia wypadku – SA w Warszawie uznał to za sprzeczne z naturą stosunku ubezpieczeniowego.
  • Zwolnienie się ubezpieczyciela z zobowiązania poprzez jednostronne określenie wysokości i kształtu świadczenia.
  • Warunki umowne sprzeczne z art. 353¹ k.c., np. nadużywające prawa odstąpienia od umowy w sposób, który uniemożliwia realizację celu ubezpieczenia.

Praktyczne przykłady

Przykład 1 – Niedopuszczalna modyfikacja

Firma „AutoGuard” oferuje polisę autocasco, w której zapisano, że w razie kradzieży pojazdu klient otrzyma nie więcej niż 20% wartości auta, niezależnie od wysokości składki.
📌 Taki zapis może być uznany za sprzeczny z naturą umowy, bo wypacza jej ochronny charakter.

Przykład 2 – Dopuszczalne zawężenie

Towarzystwo „Bezpieczny Start” sprzedaje polisę zdrowotną obejmującą tylko zdarzenia powstałe w czasie podróży zagranicznych. Zakres ochrony jest wąski, ale wciąż mieści się w istocie ubezpieczenia – klient wie, kiedy przysługuje mu świadczenie.


Skutki naruszenia tej zasady

Jeśli zapis w umowie narusza naturę stosunku zobowiązaniowego:

  • Jest nieważny na podstawie art. 58 § 3 k.c.
  • Może pociągnąć za sobą nieważność całej umowy, jeśli bez tego zapisu nie miałaby ona sensu gospodarczego.
  • Spory na tym tle często kończą się w sądzie – warto unikać zapisów granicznych i niejednoznacznych.

Kluczowe wnioski dla praktyki

  • Natura zobowiązania to fundament, którego nie można podważyć, nawet jeśli obie strony się na to zgadzają.
  • W ubezpieczeniach można wprowadzać szerokie modyfikacje, ale cel ochronny musi pozostać zachowany.
  • Każda próba przeniesienia ciężaru ryzyka na ubezpieczającego w sposób pozorny może skończyć się uznaniem umowy za nieważną.

Podstawa prawna

  • art. 353¹, art. 58 § 3 – Kodeks cywilny
  • Uchwała pełnego składu SN z 28.04.1995 r.
  • Wyrok SN z 25.11.2020 r.
  • Orzeczenie SA w Warszawie dotyczące świadczenia niższego niż suma wpłaconych składek

Tematy porad zawartych w poradniku:

  • natura stosunku zobowiązaniowego w ubezpieczeniach
  • nieważność umowy ubezpieczenia
  • ograniczenie swobody umów w praktyce
  • wypaczenie celu umowy ubezpieczenia

Przydatne linki do urzędowych źródeł:

Pliki do pobrania:

Czy ta porada była dla Ciebie pomocna?

Zobacz również: